Οι μάνες της άδειας αγκαλιάς

Γεια σας. σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα βιβλίο του Θοδωρή Παπαθεοδώρου και λέγετε << Οι μάνες της άδειας αγκαλιάς>>. Το βιβλίο είναι για μεγάλες ηλικίες αλλά εμένα μου έκανε εντύπωση ο τίτλος και το πήρα να το διαβάσω η ιστορία μιλάει για τρεις γυναικίες ψυχές, σαν την ψυχή της Μέλπως που συλλογιέται τη Φανούλα της, δεκαεξάχρονο κορίτσι, στο αγώνα με το τουφέκι. Παιδί την πήρε η ανάγκη μακριά, γυναίκα θα την γυρίσει η ζωή. Αν υπάρχει ακόμα ζωή, συλλογιέται βαριά.
Μια ψυχή σαν της Αγγέλας, γονατισμένη μυστικά κάτω απ' το εικονοστάσι. <<Φέρ' τους πίσω, Παναγιά μου>>, ψιθυρίζει τράμοντας, << φέρε το γιό μου και φέρε και τον άντρα ου, κουράστηκα, Παναγιά μου, λύγισα μονάχη να παλεύω>>.
Και τέλος σαν την ψηχή της Αριάδνης, βουβή, χαμένη ανάμεσα στον πάνω και κάτω κόσμο. Ο άντρας της, ίσως και η κόρη της, η Κατερινούλα της, στον κάτω κόσμο πια να βρίσκονται. Εκεί... εκεί μαζί τους είναι η θέση μου, συλλογιέται θλιμμένα. Εκεί και πουθενά αλλού.
Μετά τις Κόρες της λησμονιάς , οι τρείς ηρωίδες αυτού του βιβλίου, μορφές και μοίρες του λαού μας, βορά σ' έναν απάνθρωπο εμφύλιο σπαραγμό.